تبسم لبخند زندگیمون

گامهای کوچکت را محکمتر بردار نازنین دخترم که بی شک فردا روز باید با این قدمها از پی مشکلات کوچک و بزرگ رد بشی.. استوار باش همچون کوه... نکند که یک وقت بلرزی و بایستی و فرو بریزی...   چند روزی هست که با پاهای کوچکت تمرین راه رفتن و تاتی تاتی میکنی .. تمرین ایستادن و چند قدمی رفتن و دوباره به زمین خوردن ... کودکم وقتی بزرگ شدی این لحظات رو به یاد بیار که هر وقت زمین میخوردی باز هم با شور و اشتیاق و مصمم تر از دفعه قبل بلند میشدی و ادامه میدادی ... هر قدمی که برمیداری نگاهت با نگاهمان گره میخوره و منتظر تشویقی و ما با ذوق و لذت  کودکمان را تشویق میکنیم و او نیز با قدمهای لرزان اما پر از امید به سمتان می آید ... دیدن لحظات با...

می نویسم از حضورت می نویسم از روزهایت می نویسم از شیطنت هایت می نویسم از شیرین کاریهایت می نویسم از بهترین روزهای با ما بودنت می نویسم از روزهایی که شادیم رو چندین برابر کردی می نویسم از روزهایی که سخت بودند و نمی خواهم دوباره تکرار شوند   دوست دارم تمام لحظات و خاطراتت رو برایت ثبت کنم تا وقتی بزرگ شدی از خوندنشون لذت ببری و بدونی که چقدر برای ما عزیزی.. چقدر وجودت آرامش بهمون داده... ممنون که هستی..   خاطره 1: یک روز داداش علی تب داشت و برده بودمش داخل دستشویی که پاشویه اش بدم.. وقتی اومدم داخل هال دیدم نیستی.. همه جا دنبالت گشتم.. از این اتاق به اون اتاق.. آشپزخونه و ...

نازگلکم .. عزیزکم حدود دو ماهی میشه که مریضی... اما اصلا نمیدونم چرا اینقدر ناخوش احوالی.. یک روز خوب و بدون مشکل.. یک روز تب... یک روز عطسه های چرکی.. یک روز سرفه های شدیدی که بند نمیاد و پشت سرش استفراغ میکنی.. گاهی هم اینقدر خلط تو گلوت هست که حتی نمی تونی شیر بخوری... در این دو ماه کلا از غذا افتادی و همش امیدت به شیره جانم هست... اصلا وزن اضافه کردی.... چندین و چند بار دکتر بردمت کلی دارو بهت دادند اما شما با خوردن دارو هم مشکل داری و به محض خوردن دارو ، بالا میاری یا دارو رو تف میکنی... خلاصه دفعه آخری که مریض شدی یهو تمام بدنت بیرون ریخت... خیلی ترسیدم.. بردیمت دکتر اخوی راد که به کارش اطمینان داشتم.... به دکتر تمام علایمت رو گفتم و ...

ديباچه ي عشق و عاشقي باز شود دلها همه آماده ي پرواز شود با بوي محرم الحرام تو حسين ايام عزا و غصه آغاز شود نازدونه من امسال اولین سالی هست که در محرم و عزای حسینی حضور داری... پارسال دقیقا این زمان، روزهای آخر بارداریم بود ولی با این حال دلم نمیومد مجالس عزای حسین نرم.. حتی راههای دور.. حتی مجالسی که کلی پله داشتند میرفتم.. که بعضی از خانمها به شوخی میگفتند تو آخر در راه این مجالس زایمان میکنی.. و اما امسال با خودت و داداش علی به این مجالس میرفتیم... هر چند که با رفتن دو تا بچه خیلی سخته اما خدا کمک میکنه.. گاهی خیلی دخمل خوبی هستی و تا آخر مجلس با خودت بازی میکنی و میخوابی اما گاهی هم وروجک میشی و میخوای از همه جا سر د...

عروسک ملوسم ده ماه شدی... این ماه ماشاالله خیلی خیلی شیرین تر و وروجک تر شدی... چنان تند تند چهار دست و پا میری و همه جا رو بهم میریزی که واقعا تعجب میکنم ... مدت زمان ایستادن روی پاهات خیلی طولانی شده و اصلا نمیفتی.. همیشه  می ایستی و بازی میکنی... اما هنوز توان قدم برداشتن به تنهایی رو نداری و با کمک مبل و دیوار و تخت راه میری... بای بای کردن رو یاد گرفتی... خودت از تخت پایین میایی ... پله های کوتاه رو با دست گرفتن به دیوار بالا میری... وقتی صدات میکنم جوابم رو با ها میدی که اون لحظه میخوام قورتت بدم ... خلاصه کلی کار جدید که مامانی با دیدن هر کدومشون ذوق میکنه... ممنونم که به زندگیم اومدی.. ممنونم که هستی..  دوستت دارم دخمل کوچ...

تولد بابا حسین عزیز   پنجشنبه 24 مهرماه تولد بابا حسین عزیزمان را در خانه خاله ساقی با تم کلاه و کراوات گرفتیم... بابا حسین عزیز اصلا باورش نمیشد و چون از لحاظ جسمانی مریض هم بود خیلی خوشحال شد و لذت برد.. انشاالله همیشه صورتت خندون باشه بابای گلم  و اما دخملی در تولد بابا حسین کلی خوشحال بود و کلی نانای کرد.. قبل از شروع مهمانی کمی خوابید و بعد سرحال شد و کلی از تولد بازی خوشش اومد... اما دوباره زود خسته شد و لالا کرد   قبل از مهمانی و دخملی در خواب     تبسم در حال نانای کردن     حتی در حالت دراز کشیده هم نانای میکنه     ...